15 Haziran 2017 Perşembe

İç Döküş

Bugün kendimi iyi hissetmiyorum. Hatta kendimden nefret ediyorum. Bloğumu artık eşim bile bilmediğine göre rahat rahat içimi dökebilirim.

Ben harika bir anne değilim. Hatta çabuk sinirlenen, sesi hemen yükselen, herşeye kızabilen iğrenç bir yaratığım. Bu huyumdan hazzetmiyorum. Kendime telkinlerde bulunsam bile başaramıyorum. Çoğu yerde yazmışımdır, kendimin evladı olmak istemezdim diye. 

Ece ile bu sabah yine tatsız bir olay yaşadık. Onun yüzünden mağdur oldum. Beni aradığında hoparlör açıktı ve söylediğim bişeyi üçüncü kişiler duydu. Sabah sabah kudurdum resmen. Ece'nin telefonu olmasına mı kızayım, hemen herşeye kızabilmeme mi kızayım, beni uyarmamasına mı kızayım.... 

Bunu eşimle paylaştığımda suçu bende buldu. Çünkü ben kızlarıma açıklamak yerine sürekli kızan bir anneymişim. Eşimin vardığı sonuç benim anneliği haketmemem, çocukları sevmemem. Bu tabi ki doğru değil. (Bunları yazarken işyerimde beni görmesinler diye dua ediyorum. Ofiste yabancılar var ve ben salya sümük.) Ama düşününce eşime hak veriyorum. Geçen Yeliz yazmıştı. Annelik benim kumaşımda yok diye. Gerçekten beceremiyorum. Çocuklarımı tabi ki seviyorum ama annelik mevzusunda sıkıntılar yaşıyorum. Ece gerçekten çoğu zaman beni zorluyor. İnanılmaz cevaplar veriyor. Beni hem üzüyor hem kızdırıyor.  Bir yanım böyle cevaplar verip benim gibi ezik olmamasına sevinirken, diğer yanım bu saygısızlığını sindiremiyor.  Bana çok düşkün ama benim onun benden bişeyler istemesine tahammülüm yok. Büyüse de çocuk olduğunu unutuyorum. Hala tek başına vakit geçiremiyor. İşim varken sürekli benden ilgi bekliyor. Yapması gerekenleri üç dört kez tekrarlatıyor. 

Hayatından çok şikayetçi olan biri değilim ama artık ben de kendim için bişeyler yapmak istiyorum. 

Annemlere gittiğimde bile rahat edemiyorum, çünkü eşime göre onlara yük oluyormuşuz. Sürekli insanları rahatsız ettiğimize dair düşüncelere kapılıyorum. 

Ciddi ciddi antidepresan kullanmayı düşünüyorum, sinirlerimi aldıramayacağıma göre. Çünkü bu şekilde herkesi kötü etkiliyorum. 

Saçma sapan ruh halleri içerisindeyim. 
Kafanızı şişirdim affola.





16 yorum:

  1. Çocuklar daha küçükken ben de sık sık benzer duygulara kapılıyordum. Kesinlikle geçici bir dönem diye düşünüyorum. Dünyanın en mükemmel anneleri olmayabiliriz ama dünyaya getirdiğimiz yavrularımızın anneleriyiz. Onların bizden başka seçeneği yok. Bence kendini bu şekilde eleştirebilen bir anne asla kötü olamaz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Onlar dünyaya gelmek için bize sormadı. Bunu biz istedik ve benim böyle davranmamın haklı bir açıklaması bile yok ne yazık ki :( Tahammülsüzlüğüme bir çare bulmam lazım.

      Sil
  2. Kafam şişmedi seni dinledim...
    Hepimiz içimizi bazen dökmek isteriz.

    Kötü bir gün geçirmişsin,geçmiş olsun.
    Sevgi her şeyin ilacı olamayabilir,olaylara tutarlı bakmanı tavsiye edebilirim sadece.

    Sevgiler Küçük KUZU...Sabır geçecek...Az daha SABIR...!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merih, gerçekten böyle biri olmaktan nefret ediyorum. Çocuklarımın mutlu birer çocukluk geçirmelerini istiyorum. Hakim olmak istiyorum ani çıkışlarıma.
      Teşekkür ederim dinlediğin ve tavsiyede bulunduğun için.

      Sil
  3. açık havada yürüyüş iyi gelmez mi?
    Hepimiz zaman zaman bunalıyoruz :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gelir tabi gelmez mi?
      Fırsat yaratmam lazım.
      Haklısınız.

      Sil
  4. Belli devrelerde biz çocuklarımıza ya da eşimize, eşimiz ya da çocuklarımız bize haksızlık yapabiliyoruz farkına varmadan. Ben de çocuklarımı yoğun iş tempom nedeniyle çok ihmal ettim, bazen kaba davrandım. Zaman çabuk geçiyor ve ne yazık ki zamanı geri alıp hatalarımızı düzeltme imkanımız yok. Bütün yaşadıklarımız hayatın akışında normal karşılanmalı. Kendinizi suçlamayın. Eşiniz ve çocuklarınızla birlikte sağlıklı, mutlu günleriniz olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok geç kalmadan kendime gelmek istiyorum. Çünkü benim bu tavırlarım, çocuklarımın davranışlarını da yansıyor ne yazık ki :(
      Çok teşekkür ederim.

      Sil
  5. Canımmm,
    Eminim ben sen çok iyi bir annesin
    Sadece daha sabırlı olmak için gayret etmelisin,
    Ben sabırlı olmayı çocuklarımla öğrendim,
    Ani tepkiler vermemek hemen kızmamak belki çok zor ama annelik malesef bunu gerektiriyor,
    Onlar çocuk ve genç bizi sınıyorlar,
    Kızmadan önce dinlemek ve sana ters geleni de daha sakin açıklamak gerekiyor,
    Amannnn annne sen de !!!
    çok duyuyoruz bu sözleri
    çok zor iş vesselam Anne olmak
    eminim kendi sınırlarını aşacaksın
    içinde sevgi olduktan sonra herşeyi yaparsın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşte o sabır kavramı maalesef sıkıntı. Aynı soruyu ikinci kez sorması bile beni çileden çıkarabiliyor. Gerçekten çok güzel çözümlemişsin olayı sevgili Mavi anne. İnşallah yapabilirim. Çok teşekkürler.

      Sil
  6. ya sal gitsin yaa düşünme bırak kendini akışa işte iyi olcam diye uğraşma her şey iyi olsun diye uğraşma, çocuklar büyüyünce düşünürsün bunlarııııı :) madem çok sinirlisin doğal depresanlar varmış alırsın işte gevşersin hep gülümsersin eceye :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke salabilsem. İnan tek istediğim bu. Ama hiç o tür insanlardan olamadım.
      Gerçekten başlamam lazım bu tür bir şeylere.

      Sil
  7. Merhaba, bloğunuzu yeni keşfettim. Keşke yanınızda olsamda size kocaman sarılabilsem. Eminim tüm isyanlarınızda haklısınızdır, anne olmak, eş olmak, kadın olmak kolay değil... Nasıl ki bi yerimiz ağrıdığında ilaç kullanıyorsak, ruhumuz ağrıdığında da antidepresan kullanmak normal, uzmana danışın bence. Sınırlar diye bir kitap var yazarı Henry Cloud olması lazım, tavsiye ederim belki rahatlarsınız. Umarım en kısa zamanda toparlanırsınız 🙏sizi kocaman ve sımsıkı kucaklıyorum 🤗

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tavsiyenizi dikkate alacağım teşekkür ederim. Sarılmış kadar oldunuz.
      Hoşgeldiniz. Hemen iade-i ziyarete geleceğim.

      Sil
  8. Annelik zordur ve anneler de mükemmel değildirler ve olmak zorunda da değildirler. Elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalıştık hepimiz ve illa ki kusurlu hareketlerimiz de oldu. İnsan çocuğuna sinirlenebilir, onun her huyunu beğenmeyebilir, bunlar normal şeyler. Çocuk doğurunca kanatsız melekler haline gelmiyoruz. Günlük tartışmalar her evde olur, ergen huysuzlukları da öyle...çok dert etmeyin. Ama siz de hep kızan bir anne olduğunuzu düşünüyorsanız, sizi daha sakin ve rahat hale getirecek bir şeyler neler olabilir, onu düşünmeniz lazım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben yaptıklarımın kızlarımda iz bırakmasından korkuyorum en çok. Benim gibi bir birey olmalarını istemiyorum. Büyük kızım benim aynam gibi. Ve maalesef onda çok görüyorum davranışlarımın aynısını bu da beni üzüyor. Tepkilerim saçma bir şekilde öfkeli.
      Kendim için bişeyler yapmalıyım artık çünkü gidişat kötü.
      Yorumunuz için çok teşekkür ederim.

      Sil

Sen de yaz yaz yaz
Bir kaç satır yaz
Dök içindekileri :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...